Istanbul Hükümdür

HÜKÜM
Bu yüz yılın mahpusu benim kız kulesinde
Bende, sırça köşklerde boğulan şehzadeler
Istanbul’un toprağı altın değil kucaktır

Salıverin üçüncü köprüsü ben olayım
Istanbul’un dününden, yarınına uzanan
Farkındayım dün masal, geleceğim kaçaktır

Sırrımı taşımaya dilim kafi gelmedi
Ben öldürdüm; o mavi gözlü kızı, Moda’da
Çünkü benim nazarım aşktan keskin bıçaktır

İmamesiz bir tespih Istanbul renkler döner
Aşkın en puslu resmi, o en berrak tuvalde
Mavisi alev alev, yeşil salkım saçaktır

Akşama aydınlanır ikindi dönen başlar
Başka kim hatırlasın vaktin unuttuğunu
Ve nihayet Istanbul son gülen olacaktır

Ömrümde Istanbul’dan başka hayal görmedim
Başka düşe girmedim Istanbullu değilse
Bu yüzden aklım gel git, bakışlarım sıcaktır