Ağakapısı’nda durup,
Haliç’in loş gölgesinde,
Açıp kollarımı rüzgara karşı,
Bir yudum içip, Zümrüd-ü ankanın kanadındaki iksirden;
Oğul Vedat misali,
Kör kuyularda bırakarak sevdiklerimi,
Düşsem Galata Kulesi’nin gölgesine.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta