İstanbul'un dünü bu günü.
İstanbul var ya İstanbul,
Taşı toprağı altın idi,
İstanbul ahh İstanbul,
Yaşanmaz orada şimdi.
Hanımı,beyi,efendisi,
Şarkılara konu olurdu,
Şimdi ise muhteşem adı,
Yaşayana korku saldı.
Vahşi batısı,Teksas'ı
İstanbul'um örnek aldı,
Kapkaççısı,tinercisi,
Sanki kentin sahibi oldu.
Sokaklar ağlıyordu sanki,
Balkonda çayımı yudumlarken demli,
Bir kadın sürükleniyordu,çantasında eli,
Islak kaldırım tek dostuydu,soğudu teni.
Gökyüzü dolu doluydu,ha döküldü,ha dökülecek,
Düşünüyorum hangi masum canlar silinecek,
Yanındaki eşkiyaya ses etmezse hiç bir zat,
Sıra kendine gelince beklemesin imdat.
Yollar,gökdelenler,taşıtlar,insanlar,
Gönlümdeki İstanbul'u yaşatmıyor,
Nerede kaldı hanfendiler,Beyfendiler,
İstanbul yok olur,içinde yoksa bunlar.
Gücü olmayan yaşayamaz diyorsun İstanbul,
Ama sevmeyen ölsün diyemiyorsun ya?
Taşını,toprağını,suyunu,havanı seviyorum da,
Kalleşliğin,ahlaksızlığın,eşkiyalığın olmasa İstanbul.
Kayıt Tarihi : 9.4.2005 18:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Stj.Av.Arif BALTACI / Trabzon Şiir Grubu
yüreğinize sağlık... saygı ve muhabbet ile..
TÜM YORUMLAR (5)