İstanbul'a Sitem Şiiri - Galip Karabatak

-güzelsin, aynı zamanda kalleş
özelsin tamam, yedi tepelim
adın bir sevdaya, bir ayrılığa eş
darılma ama “O”nu senden fazla sevdim-

İstanbul
Bugün senden nefret ediyorum
İstanbul
Artık seni hiç sevmiyorum...
Oysa benim gözbebeğimdin
Seninle yastık yorgan gibiydik
Ellerim
Gözlerim
Yüreğimdin
Ama anladımki artık sen
Ayrılığa tek sebebimsin...
Yine aldın onu benden
Tam da kavuşmuştuk derken
Sonrada beni alacaksın biliyorum
Ve artık seni hiç sevmiyorum...
Hatırlarmısın
İstiklalinde coştum çocuklar gibi
Boğazında döktüm yaşlarımı denize
Ortaköyünde gezdim hep
Yalnız aklımda o,
Ellerim ceplerimde...
Ama ne ayazın vurdu beni
Ne de üstüme yağdırdığın yağmurların
Işıkların yanıp sönerken
Düşledim onu, hep gözlerini..
Ey istanbul bumuydu kalleşliğin
Siliyorum dizelerimden artık
Sana yazdığım tüm sözlerimi..
Ey istanbul ey!
Boğazın kahpe kızı
Sen mi olacaktın söyle
Hasretin zamansız hırsızı
Unutmaki,
Nefretim üzerine artık
İstemem!
Bundan sonra ne sen bana yorgan ol
Ne de ben sana yastık!