İstanbul'a Geliş Şiiri - Tümay Çobanoğlu

Dağlanmış bir yürekle geliyorum sana İstanbul
Ayağını sürüklüyor; yağmurda kalmış; üşümüş küçük kuşlar
Yorgun; çaresiz ve tuhaf
Hırpalanmış sevdaları nasıl karşılarsan; beni de öyle karşıla
Belki çakıl taşları bırakırsın avucuma bir deniz kenarında
Belki yıldızlar indirirsin yüreğime ansızın
Bir sandal kayar, bir yıldız düşer
Çocuk balıklar şarkı söylemeye gelir akşamları
Kaldırımlarda rüzgar kokuları hırçın, ağırbaşlı, dağınık

Belki bunların hiçbiri olmaz, başında ağrısı günlük dertlerinin
O zaman yalnızca inceden bir yağmurla karşıla beni
Kimbilir inceden...