Bu akşam yanında olmak vardı,
Canımın içi;
GÜL GONCASI
Şimdi çok uzaklardasın
Aramızda yüzlerce kilometre.
Ama duyabiliyorum sesini,
Bizim evin bahçesinde
O büyük erik ağacı
Ne kalabalık otururduk altında,
Kimler yoktu ki orada...
Sevinçler,
Kahkahalar yükselirdi dallardan.
Sana geldim,
Bahçemde açan gonca gül,
Sırrını vermeyen,
Pınar serinliğinde,
Susuzluğumu giderdim.
Çok eskidendi
Fesleğen kokulu cam önleri.
Gül suyu kokardı,
İkindi dönüşünde beklenirdi
Bu evin büyükleri.
...
Güneş damladı şimdi gönlüme,
Gül yüzü aydınlandı aşkın,
Sebepsiz ayrılık tutuştu elimde.
Kavuşmak zamanı düşlerim,
Günün ay vaktinde.
Yaşama sevincin haykırışları
Düşlerimin sıcaklığı sardı
Her yanımı
Yürek çarpıntısı,
El titremesi
Avuçlarımın terlemesi hiç geçmedi
Bir soluktur
Yaşantımda ki hürriyet,
En fazla yetmiş baharlık
Sınırsız hürriyetime
Bir fitilin ucunda ki ateşle
Son verenler
Gözümün önünde aşkım eriyor
Tutmadım elinden kırmızı gülün
Baharın üstüne kışlar geliyor
Görmedim gidişi garip bülbülün
Sebepsiz gidişin karanlık gecesi
Bin kişi,
Ne kadar sevebilirse bir kadını
İşte öylesine seviyorum.
Tek bir yürekle.
Bir günün hasretine ayrılığına
Bin kişi nasıl haykırırsa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!