İsmail Sağır Şiirleri - Şair İsmail Sağır

Bu da bir fikirdir saygı duyarım,
İtirazım vardır karşı koyarım,
Ozana ozanca cevap sunarım,
Amacım çatışmak değildir elbet,
Yanlışı düzeltmek bendeki niyet

Beklenmedik anda geldi mektubun,
Çok güzel şiirdi beni sunumun,
Ne şirindi dili yeni dostumun,
Şaşırdı sözlerim SEPTİK KARDELEN!

Öyle bir yazmışsın ki gönül sözünü,

Ben hep seni yaşıyorum,
Gündüzüm, gecem sen oldun.
Kalpten dile taşıyorum,
Sözcüğüm, hecem sen oldun.

Ben sevdayı sende buldum,

Gelince bahar ayları,
Yakılır birlik ateşi.
Çekeriz halayları,
Nevruz dirlik güneşi.

Bin yıldır yanıyor,

Bahar gibi çiçek sunarak geldim,
Kapışıldı güller bir sen almadın.
Anladım ki güzel ben sana eldim,
Mutlu oldu eller bir sen olmadın.

Olur ya zamanla aşarız engel,

Gezintiye çıktım gönül dağıma,
Açılmış çiçekler bezenmiş süsü.
Mis gibi bir koku geldi burnuma,
Baktım tam önümde Yaban Nergisi…

Öyle açılmış ki kâinat hayran,

Gözlerim çağlayan bir pınar olsa,
Ağlasam sönmez, içimdeki yangın…
Duygularım yağmur olup da yağsa
Islansam sönmez, içimdeki yangın…

Fırtınalar bedenimi dağıtsa,

Sen gittin gideli gönlüm yastaydı,
Duygular perişan kalbim hastaydı,
Gözlerim haberde umut postaydı,
Gem vurdum dilime, sustum Alyüzlüm!

Gözyaşı içinde geldi ilk telin,

19 Mayıs 1919’da,
Samsun’dan doğdu güneş.
Birlik oldu halkımız,
Düşmanı sardı ateş.

Denizlere döküldü,

Allah’ım bir vicdan vermiş ki bana,
İmdat dileyenin elinden tuttum.
Zalim de olsa el verdim insana,
Göçerken dünyadan salından tuttum.

Görmezden gelmedim görünce açı,