İsmail Sağır Şiirleri - Şair İsmail Sağır

Senden uzaklardayım şu an,
Belki, kurtuldum diye seviniyorsundur.
Belki de kalbinde gizlediğin aşkım,
Kemiriyor içini, beni düşünüyorsundur.
Bilmiyorum güzelim!

Beklenmedik anda geldi mektubun,
Çok güzel şiirdi beni sunumun,
Ne şirindi dili yeni dostumun,
Şaşırdı sözlerim SEPTİK KARDELEN!

Öyle bir yazmışsın ki gönül sözünü,

Ben hep seni yaşıyorum,
Gündüzüm, gecem sen oldun.
Kalpten dile taşıyorum,
Sözcüğüm, hecem sen oldun.

Ben sevdayı sende buldum,

Gelince bahar ayları,
Yakılır birlik ateşi.
Çekeriz halayları,
Nevruz dirlik güneşi.

Bin yıldır yanıyor,

Bahar gibi çiçek sunarak geldim,
Kapışıldı güller bir sen almadın.
Anladım ki güzel ben sana eldim,
Mutlu oldu eller bir sen olmadın.

Olur ya zamanla aşarız engel,

Bana gelir iken titrer dizlerin,
Kızarır yanağın, sessiz sözlerin,
Güneş gibi bakar, masum gözlerin,
Aklınca sevdanı gizlersin benden.

Âşık insan aşkı gizli tutamaz,

Sensizlik tarifi imkânsız bir duygu,
Karanlık, desem değil
Çünkü
Yüzünü hatırladıkça
Bütün karanlıklar aydınlanıyor…

Gezintiye çıktım gönül dağıma,
Açılmış çiçekler bezenmiş süsü.
Mis gibi bir koku geldi burnuma,
Baktım tam önümde Yaban Nergisi…

Öyle açılmış ki kâinat hayran,

Gözlerim çağlayan bir pınar olsa,
Ağlasam sönmez, içimdeki yangın…
Duygularım yağmur olup da yağsa
Islansam sönmez, içimdeki yangın…

Fırtınalar bedenimi dağıtsa,

19 Mayıs 1919’da,
Samsun’dan doğdu güneş.
Birlik oldu halkımız,
Düşmanı sardı ateş.

Denizlere döküldü,