Ey Nazlı inci! girdin mi bir gönle çıkmak nedir bilmezsin
Gönül tahtına oturur da koca sarayı viran eylersin
Bütün bir benliği sararsın, ‘beni’ kendin kılarsın
O, yokluk deryasında; O'nda ise bir tek sen kalırsın
Bundan sebep der Fuzulî, O imiş her ne var âlemde
O ki ondan gayrısı kalmamıştır ne evvelde ne âhirde
Nazlı ve kıskançsın, şâşaalı tahtına ortak istemezsin
Nasıl aydınlıktı gece
Yağmurun ıslak sessizliğinde
Yapraklarla örtünmüş kuşlar
Aklımızda edepsiz düşüncelerimizle.
Ambalajından çıkmamış umutlar,
Devamını Oku
Yağmurun ıslak sessizliğinde
Yapraklarla örtünmüş kuşlar
Aklımızda edepsiz düşüncelerimizle.
Ambalajından çıkmamış umutlar,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta