Isıt Yüreceğini Şiiri - Alim Eken

Sen gönlünü sıcak tut.
Kar boranlar, fırtınalar içinden
Çıkar gelirim.
Bir bıçak gibi
Yara yara karnının zemherinin.
Isıt yüreciğini,
Porselen demlikte çay gibi.
Yalnızlığının ayazında,
Üşümüştür,
Buz kesmiştir,
Belki de ellerim ayaklarım.
Donmuştur,
Kaskatıdır, belki de yüreceğim.
Sen gönlünü sıcak tut.
Kaç milyonuncu kezdir bu volta atışlarım.
Bu beşe sekiz salonda.
Bulutlara çivilenmiş gözlerimle
Dörde dört demirle,
Yirmi beşe bölünmüş penceremden
Her zerresine dokundum,
Masmavi gökyüzünün.
Sen gönlünü sıcak tut.
Tut ki;
Bir Mecusi’nin Ateşgede’sindeki kıvrak alevler gibi
Sönmeye dursun sıcaklığın içimde.
Tut ki;
Dönüşmesin sevdamız,
Manasız alışkanlıklarımıza.

06/05/2008 – İzmir