İrfan Bakırcı Şiirleri - Şair İrfan Bakırcı

ellerim alışkındır sallanmaya
gidenlerin ardından.
dilim alışkın küfre
sövenlerin yüzüne.

senki...

şimdi farkettim...
ben daha çok sızıyacakmışım.
çok kanayacakmışım.
erkeklik yapacak ağlamayacak ama
daha çok yanacakmışım.

bozdum tüm yeminlerimi...
benden öncekiler gibi
kime ne.
içtiğim yanıma kar kalsın.
boşverdim hayata
olsun

Mektubuma
ne diyeceğimi bilemeyerek başlıyorum.
uçurum gibi bakıyordun.
gözlerimi gözlerinden alamıyordum.
yürekte rehnedilmiş platonik bir aşk gibi,
kaçıramıyordum gözlerinden gözlerimi.

tüm gurursuzluklar benim olsun.
onurum onursuzluk.
içimde bir buruk mutluluk var.
sırf bu sebepten koymuyor umutsuzluk.

ama bak.....

halime bakıpta sakın acıma
reddedişin koymadı
isyanım sana değil şansıma.
akşamdan akşama salındıysam şişelerin girdabına,
kendimi bulmak içindir bu meçhullere dalışlarım.
adın gelmez artık dudaklarıma,

ne zaman darıldık?
haberim yok.
kırdıysam özür dilerim.
lakin bile bile susuyor,
konuşmuyorsan.
diyecek lafım yok.

oysa, anlık bilinçsizliklerle
güllerdi ayaklar altında ezdiğimiz.
sancıtan dikenleriydi,
katlanamadık...
giderken vuslat sandığımız
aldandığımız

hiç bir kurşun,
böyle vurmamıştı beni sırtımdan.
hiç bir tebessüm,
böyle yarım kalmamıştı dudaklarımda.
hiç bir ateş,
böyle yakmamıştı sinsice.

bu akşam sana benden armağan
yanında küçük bir şiir
bir tutam baş ağrısı
bir eski yürek yarası
ben gittikten sonra ağla
şimdi değil sırası.