İNSANLIK BİTİVERDİ
Çocukluk yıllarımda, hatır, gönül var idi,
Komşular bir birine, sadık dost ve yar idi,
Çocuklarla, yaşlılar, korunur, kollanırdı,
Küçükler çok sevilir, büyükler sayılırdı,
Hadi gel de üzülme, neden nereye geldik,
Edep, erkan kalmadı, terbiyeler bozuldu,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
