İnsanlığın Duası Şiiri - Kasım Kobakçı

Sözlerimiz, düşüncemiz, Türkçe’nin esası,
Kelimeler akıyor, ruhumuzun deryası,
Ulusların bağrında, tüm halkların sevdası,
İnsanlığın manası, insanlığın duası.
*
Birikimim, bilgim, o dilimin inceliği,
Harflerin dansıdır, fonetiğin gizliliği,
Seslerden yansır, morfolojinin diriliği,
İnsanlığın manası, insanlığın duası.
*
Kelime kelimedir, hecelerin ahengi,
Duygularla yoğrulmuş, o anlamın dengesi,
Dilbilgisi kuralları, metnin net simgesi,
İnsanlığın manası, insanlığın duası.
*
Sözcük, yaşayan bilgelik, ışıltıya benzer,
Dünden bugüne dek, nesilden nesile gezer,
Söz olurken ağızda, nice zevkleri bezer,
İnsanlığın manası, insanlığın duası.
*
Hem sevinç hem kederde, hisleri anlatırız,
Bazen bir mektup yazıp, satırlara taşırız,
İnce ince sözle, yürekleri ısıtırız,
İnsanlığın manası, insanlığın duası.
*
Bu milletin varlığı, hem bayraktır hem dildir,
Evvelden sonsuza dek, ebediyen bir ildir,
Bütün coğrafyaya hükmeden, esen bir yeldir,
İnsanlığın manası, insanlığın duası.
*
Düşünceler, kelimeler, seslerle buluşur,
Her dilde bir hikaye, anlamlarla konuşur,
Gramerin çatısında, söz anlamla uçuşur,
İnsanlığın manası, insanlığın duası.
*
Bin bir çeşit sözcükle, bir ağızdan söylenir,
On bin yıllık tarih, yeniden yeniden denir,
Sözcüklerin büyüsüyle, insanlık şenlenir,
İnsanlığın manası, insanlığın duası.