İnsanda, zehirler öldürür kendini akrep gibi.
Kendisi için hiçbirşey yapmadığında
umutlarını sulamadığında,
kronik bir yalnızlık yaşadığında ruhunda...
Vazgeçtiğinde herşeyden,bitki misali,
fotosentez uyguladığında bedenine...
İnsan zehirler kendini yavaş yavaş,
bir tek senin görebileceğin bir yerden
sana gülümsüyorum...
onların duydukları kahkahalarım değil
aşkı tarif gerekirse sana
anlatayım
aşk ne biliyor musun
Devamını Oku
sana gülümsüyorum...
onların duydukları kahkahalarım değil
aşkı tarif gerekirse sana
anlatayım
aşk ne biliyor musun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta