Düşleri hep acıya bulanan bir ömrün, sonbahar akşamlarında soluyorum huzurun bezmiş halini...
Ayrık otlarına takılan çocukluğumun, kökleşmiş yaralarını öpüyorum. Dudaklarıma değiyor ürkek boynu bükük çocukluğumun...
Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta