**Yaşamak neleri öğretiyor. Dışarda masum görünüp terbiye takınan, içerde e mail yazarak, ‘hangi ruh durumundasın bilmiyorum…..’ diye, cüratkârca yozlaşan insan manzaraları.**
Bazı sözler karanlıkta söylenir diyorum yazılarımı yazarken. Bazı sözler hiç bir zaman
diyorum. Sorular kulvarında kendi sesimin kalıplarıyla uyanıyorum. Rüyalarda mıyım? Ya da böyledir diyerek, hayatı fikirlerimin eskiyen dakikalarına yükleyerek, kahrediyorum.
İsyanın şiddetiyle çoğalır çoğu zaman bu efkârlı öfkelerim. Çoğu zaman boşlukta kalır haykırışlarım. Bah! Güçlüler daha güçlü, zayıflar daha zayıf… Birilerini ezerek yükselmeye çalışan insan manzaraları. Nerden gelmiş, nereye varan…Kayboluyorum ah, şehlayım kendi iç dünyamın karanlık girdaplarında
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
