İnsan İnsana Şiiri - Kasım Kobakçı

Olgunlaşmamış, yarım kalmış derim yazgıma,
Arınmayı beklemiş, bir kenarda yıllarca,
Neyine dokunsam, elimde dağılıyor ama,
Sabrı, tahammülü, bir iş bilmişim.
*
Gençliğin sonu, pek tecrübesiz,
Aynadan kaçanın, yüzü tanınmaz,
Yumuşak huylunun, öfkesi dinmez,
Bu yoldan dönmek varken, savaşmışım.
*
Taş taşıdım, hem de avuçlarımla,
Bir çöl çiçeği, yeşerir umuduyla,
Hem verdim, hem çok istediler daha,
Adım adım, karış karış ezilmişim.
*
Sonsuzluğum da, sözüm de topraktandır,
Dökülür ruhum, deneyimsiz acemidendir,
O darda asılmak, sevgiye aşka nedendir,
İnsan insana görüş, görüş gelmişim.