İnanılası şey değil bu, zaten anlatmak da çok güç bir şeydi.
Dem vurmadıktan sonra zaman, yürek nasıl sevdiğini söylerdi?
Kâh ağlayıp kâh gam alsam da hayattan, alnımıza yazılan hep kaderdi.
Ölüm bile olsa sonunda, senli hayat inan her şeye değerdi.
Kalp sızlar, yürek incinir ki, hey hat! sevdiğim başkasını sevdi.
Acılar sarınca bu denli yaradan her yanımı, aklım ümitsizliğe yenildi.
Tek çare vardı kurtuluşuma ümit olan, o da ecelin elindeydi.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta