İlker Gezer Şiirleri - Şair İlker Gezer

Dokunmadan tenine saatlerce sevişebilirim seninle.Bakabilirim günlerce,görmediğim gözlerine.Ve sessizce dalabilirim uykularına.Dokunmadan sevmeyi bilirim ben ve dinlemeyi seni işitmeden.Aslında sarılmak isterim sana,sımsıkı sarılmak sevmekten fazlasını yapmak,devamlı hatırladığım sana dokunabilecek günleri saymak.Seni anlatabilmek,sevildiğimi bilmek,terkedip zorlukları,edamı ve edanı hissedebilmek,sana doğru şiirle gelmek isterim ben.
Ve dokunmadan öpmek seni.Olmayan resmini saatlerce hayal edip,yüzlerce öpücük kondurmak dudaklarına.Aldanmadan,aldatmadan,dayanabilmeni,dayanabilmeyi,zamana yenilmeden,yumruğum içinde saklamak ismini ve birgün,değmeden silmek gözyaşını,gözyaşımla.Ve hatırlamayı,her gün yeni bir güne açıldığında,unutmamayı hatırlamak isterim ben.
Ya dokunabilseydim sana,bekle denizim bekle gökyüzüm oda olacak birgün.Tuttuğumda birdaha bırakmayacağım ellerini.Göğsümü verip rüzgara,tel tel saracağım saçlarını boynuma.Ve zamanı gelecek,hoş bir edayla anacağız bu günleri.Vazgeçmeyeceksin beni sevmekten,bende senin beni,benim kadar sevmeni istemekten.
Dokunmasakta sevebilmekten.

Ne zaman ki; dert derman eker,
Bir dağ,buluta küser,
Sözler yaş olur,yar dinlemez.
Sevdamız boyununuzda gerdan olur,
Ben yutkunamam,yutkunur el olan diller.

yakalanmıştı adam,kaçarken bu yalancı aydınlıktan... oda şüphedeydi masumiyeti konusunda, kendini ne için feda edecekti bilinmezden,karmaşığa dolarken. yolmu aşkın,aşkmı o yola düşüren... kararsızdı karar derken hakim, celladın gözlerine bakıyordu tam o sırada, o sırada sadece ben o vardık.

Yok saydık unutmayı,özgürce,
Mutluluk çocuk,özümüz mavide,
Biz başka yerde,başka gözde.
Makamı tutmadı hüzünlerimizin,
Elimiz başımızda,yüzümüzde şaşkınlık,
Mutluluk çocuk,ölür dizlerimizde.

Nasıl yapmalıda anne; ağlamalı,
Farkına bile varmadan.
Nasıl yapmalı anne;
Üzülmek ama ağlamadan.
Nasıl olur anne?
İçin kan ağlarken yüzün güler.

Bir benzetme ararsın...
Bulamazsın,sende daha çok benzeyen bir acıyı.
Bir şiirin acıya bu kadar yakışmasını.

Ancak vazgeçenler bulur sevdayı,
Bu Dünya'yı hiç bir sevdaya yakıştırmazsın.

Dinsiz bir öfkeye mahkum ettin kendini.İçinden kopmadımı birşeyler,veda etmek bile gelmedimi içinden.
O etrafına kurşun saçan,altın verip demir toplayan yüreğin,o naralarla ıslık çaldırttığın aşıklar,o mitinglerde,meydanlarda başımızda kırılan umutlar.
Sen dar ağacından korkardın bense gardiandan.Bir kere bile nasip olmadı şu korkuyu beraber yenmek,birimiz Gayrettep'den çıkardık birimiz Tarlabaşı'ndan.Bir daha karşılaşmayız korkusuyla hiç ayrılmadık.Dünümüz bu günü kovalar,bir gün aşk bizi de yakalar aramıza köprüler kurar diye her kadından kaçtık.Bilirsin değilmi? İşte bu yüzden,her gece sen başka bir oda da ben başka bir yerde ağlardık.Çünkü bu iki yürek çok kahrımızı çekti,istemezmiydik elin kadını gelsin birazda olsa dinlesin derdimizi.
Şimdi ne seven,ne soran var dostum.Hala beklerim çıkıp geleceksin diye.Hatırlarsın,tuvalete girdinmi bir saati bulurdu çıkman,sigara içip bulmaca çözerdin o köhne yerde.Ne yaptın bu kadar zaman? Diye soruncada,'ya neydi şu şarkıcının ismi? Yine hatırlayamadım.'Derdin.Aslında şarkıcıda değildi,eski türk filmlerinde çıkan bir oyuncuydu,ismide sevdaydı,hiç unutmadık o filmi,ama her seferinde sen hatırlamaz bense bilmezdim.Sevda bizim en aciz halimizdi.
Dostum,geçen gün istediğin şeyleri aldım,bir paket sigara demiştin bir de saatinin pili bitmişti.Ancak bugün alabildim,zaten maaştanda fazla bişey kalmadı,ama şöyle oturup,bir akşam güzel bir sofrada bir büyüğü devirecek kadar da var hani.Cuma akşamları,ayın en kalbalık sofrasında,bol muhabbetli,aylık dertlerimizi meze yaptığımız o akşamlar.Şurda,akşama bir saat kaldı,ulan yine tek hazırlattın bana sofrayı,bakma; bende her seferinde seve seve hazırladım bu ortamı.Nerden bilirdim,bana içten içe alıştırırmışsın tek başıma yaşamayı.
Akşam oldu dostum.Herşey hazır bak,sevdayıda koyarım şimdi bizim emektara.Bari kadehleri doldur sende,hadi birşeyler söyle artık,susma öyle.Zaten bozuğum sana,insan ben gidiyorum hşçakal der.Niye ulan niye bıraktın beni böyle,kim yiyecek kim içecek bunları.Senin yüzünden aşık bile olamadık,olsaydı fenamı olurdu,derdimizi paylaşır,sofrayı toparlar sonra bulaşıkları yıkardı.Ulan hem aç,hem bahtsız yalnız başıma bıraktın beni.

Sadece suskundum aslında...

Daha başlamamıştık,
Öyle çok sevmiştim,diyemeden,
Bitti dediğinde,şöyle adam gibi bir acı
Bir terk ediliş hüznü yaşayamadan,

Sen uyuyorsun ya şimdi,
Ben geceyi düşlerimize satıyorum.
Yarın sensiz yaşanmasın diye,
Herşeyi yalanlayıp,erkenden yatıyorum.

Arkadaşlarım beni soruyor,

Yokluğunuz,vicdanımca ağır,
Kininizle büyük,acılarınızla derin ve sahır.

Zamanı gelmişken söyleyeyim;
Unutmuyorum,değersiniz unutmamaya.