İLK KAMP SEFAMIZ
Babam her zamanki gibi öğle yemeğine geldiğinde çok neşeliydi. Annem güzel yemekler pişirmiş, masayı hazırlamıştı. Babam masaya oturdu ve anneme seslendi:
“Hanım sana çok güzel bir haberim var” deyince annem merakla yanına geldi:
“ Hayırlı haber olsun inşallah”
“Bugün Hakkı enişte iş yerime uğradı, Eskişehir’den gelip‘İncir Dibi’ ne askeri kamp kurmuşlar. Kendisi bugün Eskişehir’e görevli olarak gidiyormuş. Muammer hanım sizi yarın kampa davet ediyor dedi, gideriz değil mi?”deyince annem: “Gitmeye gidelim ama hazırlık yapmamız lazım. Gündüzden yemek yapsam yarına kadar sıcaktan ekşir. Çocuklar orada acıkır, nasıl yapalım bilemedim.” Deyince babam:
“Hemen telaşlanma, ben akşam gelirken kıyma, iki kalıp da buz getireyim. Köfte yaparsın, sabah erkenden yanına patates, patlıcan, domates kızartısın. Bir tencere de pilav yaparsın olur biter. Buzların üstüne koyarız hiç bir şey olmaz. Ekmekleri, meyveleri, diğerlerini giderken alırız” deyince annem biraz rahatladı. O zamanlar mahallemizde (1955 ) kimsenin evinde ne buzdolabı, ne fırın, ne de diğer elektronik eşya vardı. Yaz aylarında buzcular, Uludağ’dan kalıp kalıp buz getirir, erimesin diye talaşlarla sarar ve satarlardı. Babam her gün yemeğe gelirken iki kalıp buz getirirdi, suyumuzu ve meyvelerimizi soğuturduk.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta