“Hey Gidi”ler kalmış elimde avucumda…
Çünkü yalnız ile ilgili değil bu deyiş,
Hikâyesinde en az bir kişi vardır “Hey Gidi”nin…
Dile düşer nefes ile kalbe düşer anılar ile…
Bazen gelmez devamı;
Nedir ki bir insanın en samimi olduğu an
Nasıl anlatayım; yalan söylemediğinden emin olduğun
Sözlerin dilinden değil de ruhundan geldiğini hissettiğin..
Nedir ki, ne zamandır ki bir insanı kendi yapan o an..
Bir dostuna karşı hani, bazen sıcacık bir şeyler akar içinden
Korkuyorum..
Saatlere bakmalara korkuyorum..
Her lahzasına, her çizgisine,
Her süpürdüğü saniyesine,
Akrebiyle yelkovanıyla kazınmış
Anılarımız var, defalarca yazılmış..
Yabancısın Sen..
Bir Anda Hayatıma Giren..
Ne Kadarın Yalan,
Ne Kadarın Gerçek..
Söylesene Yabancı;
Bu Rüya Ne Zaman Bitecek?
Soluyorum...
Bir daha, bir daha, bir daha...
Biliyorum sonunda bitecek...
Hasreti bitiriyorum ciğerlerimde,
Pijamaların altında yastığının hala,
Nasılda alışmışlar, pervanesinin hışmına balıklar,
Ne tuhaf, hiç çarpmıyor denizanalarına vapurlar.
Her zaman ki gibi turuncular, can yelekleri,
Ama gökyüzü değil mavişimiz bugün, orman rengi.
Yalancı Rüzgarlar
O kadar hızlıyken nasıl duyduğumu bilmiyorum,
Sanki rüzgar getirdi sesini bana, nerelerde isen,
Hele ki tenimde gibiydi kokun...
İnanamadım...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!