*İlenç Şiiri - Ahmet Turan Altunsu

(Gerek Çanakkale de, gerekse Kurtuluş Savaşı mızın bütününde el ele, omuz omuza mücadele etmiş olan; Laz ı, Kürd ü, Çerkez i, Yörük ü, Türkmen i, Afşar ı v.s ile büyük Türk Ulusu nun Gazi Mustafa Kemâl ATATÜRK ün buyurduğu gibi: 'Hattı müdafa yoktur, sathı müdafa vardır! O satıh, bütün bir VATANDIR! ' özdeyişleri gereğince mücadele etmiş ve büyük zaferler kazanmış; et ve tırnak kadar, et ve kemik kadar bir bütün olan Büyük Türk Ulusu nu 'mozaik' safsatası ile bölmek isteyen, bunun için gerek Avrupa Birliği gerekse ABD gibi emperyalist şer odaklarından beslenen bilumum vatan düşmanlarına, millet düşmanlarina lânetimdir!
Radikalliğimin sınırı Türklüğüme yapılan hakaretin henüz akıldan geçmeye başladığı an biter! İfade edildikten itibaren hala 'radikalim' demek ve radikalliği uğruna bu ülkeyi bölmek isteyenlerin ifadelerini rahatlıkla yapabilmelerine olanak tanımak, tıpkı onların bu eylemleri kadar benim için lânetlenecek bir düşüncedir!
Bu lânetim, bu düşünce yapısında olanları da içerir!
Saygılarımla!)

‘’…Tarafsızlık namına suret-i hak’tan çıkıp,
…..Bir milleti mazisi, istikbaliyle yıkıp,
…..Arz-ı endam etsinler mütebessim, mutantan,
…..Sonra da sulhseveriz deyiversinler, yalan! ..
.......................................................................
.......................................................................
..…Bu hâkîmler veremez hükmünü bu celsenin:
…..Sen Mehmetçik, hazır ol! Hüküm sırası senin! .. ’’
-Örscan KUBAN / Leke

bir hayhuyla yürüyordu kalabalık…
bir bebek ağlıyordu kucağında annenin,
ekranda bir adamın ağzından salyalar akıyordu,
bir curcuna vardı,
bir ilenç uçuşuyordu dudağında annenin,
yardakçılar ve sınırların dışındaki birileri kınalar yakıyordu,
için için yanıyordu, kanıyordu Anadolu.
ülkemin karanlık aydınlarının at gözlüklerini gördüm.
boyunlarındaki yem torbalarını gördüm dolu dolu;
iğrendim, yüzlerine tükürdüm,
nefretimi dolu dizgin üzerlerine sürdüm;
birileri esas duruşta, aval aval yüzüme bakıyordu! ..

bir hayhuyla yürüyordu kalabalık…
bir anneannenin feryatları yükseliyordu alabildiğine;
elinde bir küçük resim karesi / bir yağız delikanlı resmi,
dudaklarında Fatiha Suresi,
yapışmış bir üniformalı yakaya; sarsıyordu, yalvarıyordu:
susmayın, n’oluyor, kısıldı mı evlâdı fatihan’ ın sesi?
sırıtkan suratlı adam: ‘’bana mı sordun? ..’’ diyordu! ! !

bir hayhuyla yürüyordu kalabalık
/ kalabalık bir hayhuyla yürüyordu…
ekrandaki bir başka hergelenin sırıtması sürüyordu,
yumruklarını sıkıyordu evlâdının acısına yanan bir baba,
birileri, İmralı adasındaki sarayından adeta ürüyordu
ve televizyonlardan yine acı bir haber:
Tunceli ve Batman’ da Mehmetçik can veriyordu! ..

bir hayhuyla yürüyordu kalabalık…
hava kararmıştı, giderek karışıyordu ortalık,
önünde yıldız yoktu; hilâl, gökyüzünde görünüyordu
ve ekranda boy gösteren
….bilmem ne tay başkanı,
……..basın açıklaması yapıyordu…
suret-i hakk' ı unutmuşlardı tarafsızlık(!) namına!
bir ulusun, mazisi ve istikbali ayaklar altına alınıyordu
ve tarihte ilk defa maktul ve katil / ölen ve öldüren
teraziyi tutan kızın gözleri önünde eşit tutuluyordu! ..
‘’teraziyi tutan kızın gözü kör’’ diyordu bir şair!
ve Ayşe, Mehmet, Mustafa, Zeynep ve Mervan,
ve Temel, Setenay, Fadime, Berdan ve Berivan…
koskoca Türk ulusu,
….çekilmiş bir köşeye
……..sessiz sedasız, ağlıyordu…
görevliler sokakta sükûnet sağlıyordu(!)
vatan toprağının altında şüheda çağlıyordu! ..
cuma anneleri hâlâ birilerine ilenç okuyor,
derinlerden gelen bir ses,
cuma annelerinin kulaklarında çınlıyordu:
……..aymaz onlar anacığım,
……..saymaz onlar anacığım,
……..vicdanları cüzdan olmuş,
……..duymaz onlar anacığım,
……..bir yerlere söz vermişler,
……..caymaz onlar anacığım! ..

bir hayhuyla yürüyordu kalabalık, durdu, dağıldı!
anneler sustu, babalar küstü!
ankara’ nın göbeğinden bir soğuk rüzgâr esti,
ulusumu buz kesti! ..
‘’hukuk vicdanı’’ deyip, karar mercii birileri âhkâm kesti!
buyurdular ferman(!)
bir ferman ki;
…mazluma işkence,
……zalime derman! ..
yasaları hiçe sayıp lisanlar bağışladılar
ulus içinde uluslar yaratmak adına
…baka baka birilerinin suratlarına
….suç işledi birileri, Türklüğü dışladılar! ..
önce içini oydular,
sonra ilk harçlarını(!) koydular
bilmem ne devletlerinin temellerine! ...
ilk adımlar atıldı;
….titredi bizden yürekler!
feryat etti içimizden birileri, duysun diye birilerine:
- duyduk duymadık demeyin, vatanımız satıldı! ..
belki fevrî bir çıkıştı…
yüreğe hedeflenen hançer, henüz fırlatıldı ya:
lâkin saplandıktan sonra, feryat etmek neye yarar?
vatan, elma armut değil, kereste değil;
ecdat kanıyla çizilmiş mukaddes bir coğrafya!

ekranda aynı surat sinsi sinsi yılıştı,
ihanetin bir ucu muktedire ulaştı!

sühunet sükûnete,sükûnet ‘’boş ver’’ ciliğe…
aldı başını gitti ‘’neme lâzım’’ türevleri,
terk ettiler Mustafa Kemal ülküsünü,
ram oldular ‘’bol ver’’ ciliğe!
ne mutlu ötekilere ki, bozmadılar esas duruşlarını(!)
el pençe divan duruşlarını…
‘’Ne mutlu Türk’ üm diyene! ’’ tarih oldu da şimdi,
haçlılara benzettiler kalp vuruşlarını!
şimdi müsterih olsun milletin mûtenâ(!) vekilleri…
kulaklarını tıkasınlar da hâlâ,
duymasınlar şühedanın sessiz haykırışlarını:
………’’Korkma! Sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak!
……….Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak!
……….O, benim milletimin yıldızıdır parlayacak!
……….O benimdir! O benim milletimindir ancak! ..’’

18.06.2004 / Ankara
Ahmet Turan Altunsu