Kağızmanlı Hıfzı Şiirleri - Şair Kağızma ...

Ağlama gözlerim mevla kerimdir
Her daim rüzigar böylede kalmaz
Dermansız dert olmaz sabreyle gönül
Geçer bu ah ü zar böyle de kalmaz

Adem Sefiyullah yedi buğdayı

Sefil baykuş ne gezersin bu yerde?
Yok mudur vatanın, illerin hani?
Küsmüş müsün selâmımı almadın,
Şeydâ bülbül şirin dillerin hani?

Ecel tuzağını açamaz mısın?

Ey pir-i penahım bir himmet eyle
Duta gör elimi yaman günüdür
Bugün korkuludur hasta vücudum
Varayım tabibe duman günüdür.

Halimi sorarsan hele ver nefes

Bu ah ü zarımı kimler dinlesin
Bu canım canane katana kadar
Yatıp bir yastıkta yarinen helbet
Salıp canı cana katana kadar

Göksü bostan olmuş bitmiş şememe

Dinleyin ağalar tarif edeyim
Fani değimlidir yani bu dünya
Bir kapısız hane kimseler bilmez
Gün be gün artırır şanı bu dünya

Adem Havva evvel dadına yetti

Gönül, gurbet elde hacılık nedir?
Sılayı rahmeyle vatan varimiş.
Heman Mekke'de mi varmış Beytullah?
Her kande ararsan hem-civar imiş?

Yaktıkça firkate pervane, gönül

Zulümden münezzeh adil padişah
Ey şahların şahı sana sığındım
Kulunam kapında kurbana geldim
Beklerem dergahı sana sığındım

Çok demdir çekerim aşk ile sevda

Serim sevdalanıp aşka düşeli
Möhnet kesesinden bir pare gönül
Sever bir gül gibi mahbubesini
Düşer bülbül gibi bizare gönül

Oturur kapıda hem kürşad olur

Gene al yeşile boyandı zemin
Nakışlandı bin elvana çiçekler
Kalbim irşad oldu gönlüm sevindi
Bir can bağışladı cana çiçekler

Yeşillenir budaklanır allanır

Beni sevdiğimden eden
Sevdiğinden ayrılasın
Can canandan ayrılır mı
İki gözden kör olasın

Bizi bilmez idi eller