Kaldırımların dili olsa da konuşsalar,
Suratlarına tükürenele inat,
Bütün onurlarını korudular.
Ses çıkarmadılar,üzüldüler.
Her şiirde hatırlanmak güzeldi,
Sokak başlarında unutulmak,
Gökten usul usul yağan,
Zarifçe süzülen kardır.
Bakınca manalı sıcaktır,
Dokununca yumuşaktır.
Aklımıza düşüşü şefkatli,
Odada kara bir sinek,
Belli ki oda yapayalnız,
Penceremi aralasam,
Hemencecik çıkacak.
Gürültücü, yaramaz,
Her şeyine katlanırım,
Hasretinle, beklerken,
Yüreğimin üşümesine.
Her şeyine inanırım,
Hayalinle yanarken,
İki yalnız var bende
Biri ben diğeri sen.
Ben, bildiğim yalnızlığım,
Sen bendeki sensizlik.
Ben, beni sana verdim,
İnci ne zaman ağlar?
Bilir misin sen gönül?
Kabuğu güneşte açılıp
Ellere düştüğü zaman.
Niçin hasret çeker?
İnsan etçil midir usta?
Vejeteryan mıdır?
Bombalar yağarken,
Neden gülümser?
İnsan yamyam mıdır?
Gelip geçici dünyaya,
Sen ve ben et ve kemikteniz,
Tenlerimiz dıştan farklı olsa da,
Yıkanınca akan kirlerimizin hepsi bir.
Sen ve ben dokuz ayda tamamız,
Bir nefeslik, geçici ömür törpüsünde,
Nefes aldığımız dünyada aynıyız.
Bana kalbini versen,
Yalnızca sevsen yeter.
Alnıma yazılmışsan,
Bu benim için kader.
Yazılmamışsan,
Allahın verdiği,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!