İki Taneler Şiiri - Abdülhamit Kanca

Mevsimin soğuğuna inat
Örtememişim üstüme
Geceden başkasını

Bir sazın tıngırtısına takılmışım ben,
Uymuşum çağrısına
Uçmuş gitmişim ben...

Şimdi;
Geçmişin uğraşlarına unutkan,
Sabaha ve ışığına umarsız kalmışım,
Bitirememişim geceyi
Yıldızları dizime oturtmuşken ben...

Bakakaldırmışım feleğe
beni anlamaya uğraşta,
Habire geceyi başa sarmakta,
“Bu nasıl oldu” diye de,
Tanrısına sormakta...

Zulümlere abone zalimlere
Bu anı anlatmışım ben
Kelebek ömründe yaşanmış
Sevda mevsimlerini duyurmuşum;
Zor gelsede zebanilere
Cennetleri zıplatacak
Sevgi cehennemi
Kurdurmuşum ben..

Bir şişenin kucağına düşmüşlere,
Bir mezarın başında bekleyenlere
Ya da yakaladığım Yakaran yüreklere
Diz çökmüşüm ben.
Araladığım yüreğimde onlara;
Geceleri örtü
gündüzleri kucak
Boşlukları zemin etmişim,
Bir karagözde yok olmayı
İnsanda bitmeyi anlatmışım ben...

Şimdi sayılara, metalik seslere inat
Milyarlar içinde tek yürekle dolaşan
Alemlere bedel,
Birbirlerine sunulmuş
Birkaç iki taneleri görmekteyim Ben...