Hak şehrinde kaybolmuşum,mülhak ım,Vedat' ım.
Bir misal-i muammâdır bu hâl-i ihtizârım.
Görünse nihân-su,yine açılır fercâm-gâhım.
Bitmez ihtiyâr-ı zahmet,haşre kadar hezâr ım.
Dîle düşsem ne mâni,sensiz sabâh-ı mahşer'im.
Cânâ,bâde-i cân-bahş dolsa kırık peymâneyim.
Zehre-efşân bûselerini her dem nûş eylerim.
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta