Ben kader yolcusuyum yalan dolu hayatlarda
Gün gelir giderim içim buruk gözlerim nemli
Çaresiz dertlerde yoğrulur çile yumağı ömrümle
Beklerken kavuşmayı vermeden son nefesimde..
Devrilmiş kadeh gibi kırılgan gönlümdeki yaralar
Bağlasa da kabuk misali talan eden sevda rüzgarı
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta