Göğüs kafesimi parçalayıp kalbimi çıkartmak istedim o gece.
Şimdi kelimeleri yan yana getirsem acıyı tarif edemem.
İnsan vücudunda binlerce kemik varken, benim sadece kalbimin kırılması şokuyla döndüm yatağımda soluma.
Siz hiç dudaklarınızı sıkıp sessiz sessiz ağladınız mı, bayım?
Anlatamam ki size, yorgan altındaki çaresizliği, gözlerimdeki yaşların gözlerimi parçalayıp çıkışını.
Hani diyorsunuz ya bana kalpsiz, kalbim varken ne yaptınız?
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta