İçim param parça, kâğıda döksem öfkemi nafile.
Ne düşen gözyaşı dindirir sitemimin yarasını,
Ne de yüreğime inen acının bitmeyen her zerresi…
İçim param parça ki yanıyor benliğim alev alev
Kalabalığın arasında yalnızım başıboş sokaklarda...
Titriyor ellerim ayazın zalim, sert bakışlarında…
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
sitem ve hüzün dolu güzel bir çalışma. kutluyorum. selam ile.......10
Yaşamın ne anlama geldiği ve ne için varolduğu ancak kabre düşünce anlaşılıyor ne yazık ki.
Kaleminize sağlık sayın Mehmet Çiçek...
Şiiri okurken benimde içim param parça oldu- çok dertli çok hüzünlü dizeler ama son cümle şaha kaldırmış.''Kardeşçe yaşayın ki insanlığı öldürmeyin bu dünyada''…yüreğine sağlık..
Yarınlar bitti tükenmiş umudun sonbaharlarında…
Nimetlerde çöpe atıldı, her acın acısına, dizginlerce
Derki Mehmet kabrinden kâinata…
Kardeşçe yaşayın ki insanlığı öldürmeyin bu dünyada
Ah hocam Haklısınız halı olmasına ama bu insana söylenir İçimizde %49 içimizde insan olsa yine yeterli değil demokrasilerde % 51 Olmalıyız ki çağrın yerini bulsun Puan
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta