İbrahim Tunçkaya Şiirleri - Şair İbrahim ...

İbrahim Tunçkaya

Bir tutam mavi al gel
Kırmızı seni kıskanacak
Anneme de söyledim
Seni gelinlikle alacak...!

Gel

Devamını Oku
İbrahim Tunçkaya

Ne çok zaman olmuş
Görmeyeli seni
Ne çok şey unutmuşum
Unuttum…!
Neydi adın
Serap mı

Devamını Oku
İbrahim Tunçkaya

İnsan cümlelerinden ibarettir
Birey kimlik değildir
Kimlik resmiyettir
Devletleri ilgilendirir
Oysa insan karmaşıktır
Bir çok kişiliğin bileşkesidir

Devamını Oku
İbrahim Tunçkaya

Ben ki geceyle gündüze refakatçiyim
Ben ki gözleri kan çanağı
Ben ki bin yıldır yol gözleyen nöbetçiyim
Hayat uzun derdi çoktur
Üzgünüm patulya yarın diye bir gün yoktur…!

Devamını Oku
İbrahim Tunçkaya

Gün döner
Gece biter
Şiir yalnız
Şair yalnızdır
Yalnız şair şiire yalnız
Şair kavgada

Devamını Oku
İbrahim Tunçkaya

Psikolojisi Guantanamo
Klinik bulguları Vietnam da direniştir kimliğinin …!
.
Sen de yaşadın!
Çünkü nörolojik bir serüvendi bir ömre giydirdiğin…!

Devamını Oku
İbrahim Tunçkaya

Sisli bir gündü
Sen gittiğinde
Boğazımda düğümler
Sesim kırık
Köşeyi dönünce
Kayboldu gölgen

Devamını Oku
İbrahim Tunçkaya

Saatim sensizliğe kurulu
Santim santim se(n)sizlik
Sanki bana ceza
Sus pus ilkbahar
Sanırsın mevsimler durmuş
Sonra yıllar ve yollar

Devamını Oku
İbrahim Tunçkaya

Gayrimeşru caddelerde
Kokuşmuş çürümüş bir aşk
Piçliğin kol gezdiği sokaklarda
Aşağılık çıkmazlar vardı
Yalınayak geçtim
Dikenli akşamları

Devamını Oku
İbrahim Tunçkaya

Bir şair bir şiire aşık oluvermiş
Başlamış düş kurmaya
Ama baştan değil sondan başlamış yazmaya…!

…!Yastığımda saçın
Hırkamda kokun

Devamını Oku