İbrahim Halil Demir Şiirleri - Şair İbra ...

Menzil almış akranlarım yaşıyorlar visali!
Ben ise erimiş kalmışım bir mum misali!
Geçmiyor bir türlü bendeki sevdanın hali ve ahvali!
Bana küsen o yarin yoktur bu dünyada emsali!

Diyarıbekir’in sıcağında buz gibi su olup aktım!

Varlığın gözlerimin ziyası,
Yokluğun ise gönlümün yası.
Senin gibi birini sevmemek,
Olur hayatımın en büyük hatası.

Sen sevda silahımın kabzası,

Baş koy Allah a giden yollardan birine!
Ulaşacaksın er veya geç Rahmanın zaferine!
İhlas doldur karanlıkları aydınlatan fenerine!
Yitirme umudunu kazanan sen olacaksın!

Her şeyi gören Allah, yarattığını asla unutmaz!

Gül!
Güzeldir dalında her gül!
Gülmek çok yakışıyor sana!
Gülebildiğin kadar gül!

Ben!

Ölüm de özlenir derlerdi,
İnanmazdım...
En çok sevilenler bile unutulur derlerdi,
Gülüp geçerdim...
Bir zalim yüzünden çok şeyden vazgeçilir derlerdi,
Yok yok olmaz derdim...

Sevda kafesinde olmuş yarim turna,
Çatlamış, su sezdiriyor yadigar kurna.
Daha bir güzel ve daha bir hoş olur,
Takılırsa altın işlemeli hızıma burna.

Sevda kafesinde olmuş yarim sığırcık,

Yediğin ekmeğin içtiğin suyun,
Teneffüs ettiğin havanın,
Şükrünü eda etmelisin!
Seni ayakta tutan gücün,
Her şeyi en ince ayrıntısıyla gören gözlerin,
Rahat soluk alıp vermenin,

Ağlama sen, bu yürek gözyaşlarına dayanmaz!
Küllendi bu ateş bir daha da yanmaz!
Etrafım dolu güzeller de olsa,
Sevdi seni bu gönül bir daha da caymaz!

Ağlama sen bu göz senden başkasına bakmaz!

Karagöz,
Her sevdalı olur pür karagöz.
Bir bakışta çok şey anlatır,
Her sevda sürmeli karagöz.

Yana!

Ey vicdansız sevgili,
Bırakmadın beni bende,
Kendimi bulduğum halde sende.
Bilirsin kılıçlar paslanmaz,
Saklı durdukça yende.