İbrahim Ethem Bingül Şiirleri - Şair İbr ...

Bazen
Çarelerin çaresizliğinde
Kimsesizliğin zemherisinde...

An gelir
Sevdiğini bekleyen kollar misali

Esaretinin kamçı darbeleri
Parçalarken her zerremi
Ağlamadım, acımadım halime
Sevgine sığındım sarıldım yuva gibi...

Bir gün hissetmezse sevgilim

Benimlesin her nefeste
Yaralı can ben kafeste
Denizde sandal, aheste
Kürekleri çekmekteyim
Sende, sana hasretteyim...

Gözlerin öyle ki
Bakmadan da hissettiriyor sevgini
Bakınca da görebiliyorum
Kendisi aşk olan
Gerçek kara gözlerini...

Okyanus ortasında bir yelkenli
Gücü yalnızlığında gizli
Sarılmış, maviliğe bırakmış kendini
Söylemez ama gideceği yer belli...

Görmüyor gözü rotayı, dümeni

Sevgi Allah vergisi ahh anlasan
Beni başka nazarlardan saklasan
En başından beni aşkla donatsan
Bu aşkı dünyada senle beklerim

Öyle sev ki aşık ol aşk dağlasın

Ben yaşarken seni
Dağ kokulu ayazlarda
Ve sen solurken beni
Deniz kokan yalnızlığında
Adına kader dedik ayrılığın...

Aradın Gece 02.57 De Belkide Seni Seviyorum Demek İçin ama
Bilmiyorsun Senin Aramadan 3 Dakika Önce Uyandım Gördüğüm Rüya İçin
Yorum Yapıyordum Aşkım İçin
Bu Kadar Denkmi Düşer Birliktelik İçin
İnan Kalbim Kanıyor İçin İçin
Bunlar Yazıldı.Duygular İçin

Düşündüm
Bir an
Dursa dedim
Şimdi zaman
Ve yapabilsem anılarımdan harman...

Bu kadar kolay olmamalıydı
Aşkımız böyle bitmemeliydi
Nasıl gittin,yüreğinde yok muydum
Ayrılık beni buldu,sevgin bulmadı...

Verdiğin umutlar yalandan mıydı