İbrahim Ethem Bingül Şiirleri - Şair İbr ...

Gönül tahtı dururken
Köle olma dünyaya
Sevgi gül; nefret diken
Sen gülle gel safaya...

Uyan dost, vakit varken

Kara kilit vursunlar dilime
Konuşursam bakma yüzüme
Üzdüysem canım affet beni
Her günüm bir birinden deli...

Pişmanlık desen bini bir para

Soğuk boşluklar sarıldı boynuma
Kokum hasret kaldı kokuna
Yenik düşmeyip de serseri gururuma
Gitmeseydim yanından bir adım uzağına...

Başı boş akşamlarım zararım, kaybım

Sevdanın o kara kollarındayım
Yalnızlığın kara bulutlarındayım
Güneş doğmaz günlerin yalnızlığındayım
Dertlerimle başbaşa zindanlardayım..

Rahatsındır, başın göğe erdi mi?

Üzgünüm...
Mutluluğu içemediğim için
Pınar dururken
Susuzluktan yandığım için...

Kelebeğin ömrü kadar bile

Çekindi cümlelerim süzülemedi
Kuğu edalı gönlüne
Üzgünüm
Tuttum ürkek duygularımı
Anlatamadım dolu dizgin aşkınla...

Ömrümce peşinden koştum
Akşamın örtüsünde kaybolanın
Ardında yıllarımı soldurdum
Bedeli buydu yanlış yere bakmanın...

Gölgemi kovalamışım boş yere

Sen Kaderdin, aşkın bana keder
Canım acıyor, içim kanıyor
Seni ben değil, ruhum seviyor
Bu benim acı yazgım, anlasana...

Gittin, acılarımla bıraktın baş başa

Çalmayan telefon
Gelmeyen haber
Vurulmayan kapı
Beni yıktı...

Hepsi yetmezmiş gibi

Şen değil bu gönül, bak dolu gamla
Şen değil bu gönül, şen değil anla
Mevsimler hep bahar olsun desem de
Kış sellerle gelir, bahar bir damla...

Yüzümde gülücük örtüdür derde