İbrahim Ethem Bingül Şiirleri - Şair İbr ...

Selâmımı yolladım sevgiliye
Bir gül ile
Gözü kör, kulağı sağır
Yüreği demir, kanadı kurşun kuş ile
Onu ne kadar sevdiğimi anlasın diye

Susarsa sevgililer,gül ağlar,bülbül susar
Aşkın bittiği yerde başlar,utançtan duvar
Sev, aşkı öğren burda,kalptir onun okulu
Sevmenin yaşı yoktur,bunun ötesi aşktır

Sevgilime göz deyse,gönlüme hicran olur

Unutmayı
Hiç beceremedim
Sindirdim, sığdırdım belki yıllara
Sana özlemimi
Yamalı gönlümün içinde taşıdım bugünlere...

İçimde ne aşklar, ne fırtınalar
Dışardan bakınca görünmez onlar
Her aşkın içinde neden acı var?
Sebebini biliyorsan söyle Yâr? ..

İsyanlarda gözlerim
Ağlamıyor,
Mutluluk saçmıyor
Çünkü bir ömür sensizliğe mahkum
Çünkü kaderin kadersizliğine esaretteler

Bilemezsin yaralı kalbi sarmayı
Döküp tuzu basmadan yarana
Taşıyamazsın gönlünde sevdayı
Yenilip de deli korkularına...

Tatmadan ayrılığın acısını

Her giden
Her sevilen
Bir parça götürdü
Yüreğimden..

Bazısı alıp gitti

Bin okul bitirsem, bin dil öğrensem
Bin lisanla gelip sana sen desem
Bin kere hırsımdan kendimden geçsem
Bin kere daha severek özleyeceğim...

Yüzümü ne yana dönsem yüzün karşımda

Diyorsundur mutlaka, bilirim seni,
Çünkü sende yürek yok, aklınla yorarsın tanırım seni,

Senin söylediğin, konuş boşuna,
Çöld'e SU damlası gibi buharlaşır bana,
Aynen böyle dersin ama,

Bebek masumiyetinde o bakış
Bakışlarına da nazını katmış
Tebessümlerinde inci saklamış
Işıldar ay gibi yüzü gülünce...

Ne de iyi etmiş yârim gelmekle