İbrahim Eroğlu Şiirleri - Şair İbrahim E ...

Tükenen şiirler değil;
Baharlarımdı.!
son çığlıklarıydı, gülmeyen bahtımın
ayakları dışarda kalmış gecelerimdi,
umutlarımdı; en çocuksu, en AŞK..

Önce zamanı durduracağız,
Sen saçlarımdaki beyaz katilleri,
Ben gözlerindeki asırlık hüzünleri sileceğim,
Öldüreceğim tüm yalnızlıkları...

Artık düşlerimi anlatmayacağım gecelere,

Yaşamım; kısa metrajlı bir filme yetmedi,
Utanmadım,sana ben'i anlatmaktan,
Gözlerine kıyamadım,
Bakma suskunluğuma,
Kavgalarımı sıcaklığında sakladım.

''sana öyle alıştım ki, sensiz şiirlere alışamadım bir türlü.hep bu son şiir diyorum ama şiir denince aklımda hep sen varsın..sen şiirdin,aşktın..çekip gittin ansızın.şiirsiz ve sensiz ne kadar yaşarım bilmiyorum.''

Gözyaşı, ab-ı hayatın en asil katresidir.
İki gözüm, gözyaşlarım sana kurban olsun,
Gülüşünde baharlar yaşattığım melek,
Neyim varsa hepsi senin.!

““Çocuk yürekli sevdama…””
“My heart will go on” Titanic’in hüzünleriyle nasıl bütünleştiyse,
Ben de seni hissettim aysberg’ler kadar
- - - - - - - - -

Mezgite yabancı kahverengi çocukların masalı bu

Hüzünlerimin dumanından
Şarkıların rengi soldu
Unutabilsem
Ah bir unutabilsem.!
Yüreğimdeki kor sigaramı yaktıkça
Külleniyor ulaşamadığım ben

Her kilometre azaltıyor bizi,
İçimdeki yalnızlıklara yolculuklar bitmiyor,
Kaç otobüs camında gözyaşlarım var,
saymadım ki...!

Ne yollar bitiyor ne vedalar,

Önce gülümsemelerimiz elele verdi,
Sonra,duygularımız tanıştı.
O yaz çok mutluyduk!
Ormandaki su deposunda görüşüyorduk,
Masumca korkularımız,
İnsanca kaygılarımız,

Ah Esther.!
İstanbul'un yedi tepesinden kaç kez seni bağırdım mağrur boğaza,
Şu yalılar ki her biri tarihten bir sayfa,
ikiyüzellibin Mehmet aşkına,
Gönül verdiğin Muhammed aşkına,
İskenderiye yahudisinin kızı Esther,

Suskun zamanlar içirdim öfkelerime,
Sevgim,hüküm giymedi,
Eski sobamızın kestaneleri özlemediği yalan!
Çatı katının kelepçelerine rağmen...

Susmak,seni içimde büyütme zamanıdır,