canımdan öte canım olmadı
kalbimi delen beynimi silen
iç organlarımı yerinden oynatan
sevdayı iliklerimde hissedeceğim
uğruna dünyayı yok sayacağım
denizler köpürür
dalgalar havalanır
rüzgar sert eser
yağmur denizi taşırır
insan kendini çekmez
ıllar geçiyor mahkumluğum sana artıyor
yaşlanıyorum yolun sonunu görüyorum
azat olmuyor gönlüm
tutsaklığım bitmiyor
yıllar geçiyor geçen her yıl
mahkumluğuma bir yıl daha ekliyor
muhtaç değilim eline
muhtaç değilim bedenine
muhtaç olmadım hiç bir gününe
bedenim değdi elim tuttu
gözüm gördü kalbim unuttu
içiyorum dik yokuşta
içtikçe bayır aşağı kayması
kolay oluyor
anlamadı kimse sevdiğimi
kaydıraktan inişim
zevkim değil intiharım oldu
uzaktan sevdim olmadı
yakınında durdum görmedi
uzaktan hayal ettim resmini çizdim
yakınına vardığım da çizdiğim
resimle uyuşmadı
öyle hayal edip çizmişim ki
ettin mi karşılığı olmayan
her şeyi gömdün mü
her keze ettmiğimi
karşılık beklemedim
umut beslemedim
sana dokunamamak
elim sana uzandığında
boşlukta sallanmak
gözüm seni görüp kör olmak
körlüğümden utanıp seni
yok sayamam
rüzgar sert esiyor memleketimden
kara kış kendini göstermiş
buğulu bir duman çıkıyor
kar yağıyor nereyi örteceğini bilmez
kara kış çöktü memlekete
borçlu her kez memleketine
sövmiyorum artık kimseye
sövülecek adam bile kalmadı
kızmıyorum isyan etmiyorum
halleriyle baş başa bırakıyorum
ağzımı yoracak yüreğime dokunacak kimse yok
arkasını dönene nazını çektirene yüzüm kalmadı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!