İbrahim Atılmış Şiirleri - Şair İbrahim ...

ve
diyorum ki;
ne kadar anlatsam da boş..
Okunmuş onca kitap
söylenmiş onca söz
çizilmiş bir çok resim

Bir kadın sevdim
elleri umut,gözleri hasret.
Gidemedim hanesine
sevdiceğim benin affet.
Bir kadın sevdim yüreği kara.
Bilmez ne haldeyim,

iyi kötü günlerimiz oldu beraber
çoğu zaman imparatorduk bazanda derbeder
hep günümüzü gün ediyorduk gelecekten bi haber
rüyalarımda bile yalnız seni sevdim..

inkar etme

Çocuklar
Çocuklarımız
Kendi çocukluğumuz
Daha dün değil miydi?
Oyunlar oynadığımız sokaklarda.
Daha dün değil miydi şikayet edişlerimiz

Anılarımın duvarına astığım tüm resimleri
söktüm birer birer içimden,
ne gülüşü kaldı bende
nede hayali artık kıyısında hatıralarımın.
Ah edip vah etmenin yararı yok kimseye
el yordamıyla girdiğimiz bu karanlık dehlizlerin

Bir sabah uyanıp ta baktığımda
Penceremden dışarı
Dışarısı karlarla kaplanmış
Gök yüzüne kadar
Karlar sarmış dört bir yanı bembeyaz
Her yer

Hepsi gelir geçer ömrün
Ne mal kalır ne mülk kalır
Bir bakarsın düşmüşsün
Ne ilk kalır ne son kalır.

Beyhude dolanırsın viran bağlarda

gerek yok kanada uçmak için aşka,
aşk gelip bulur seni zaten yüreğin varsa.
Kim ki eğer bana aşk nedir diye sorsa
yaşamaktır hayatı derim;
ucunda ölüm de olsa?

Boş laflarla icraat olmaz
Ahımı alan iflah olmaz
Ben Ah etmedim hiç kimseye
Ah edenin ahı yerde kalmaz

Bu sözlerden herkes nasibini alsın

Bir gün daha çekip gitti ömürden.
Ne ben dur dedim
nede o anladı halimden.
Hayat bu zamanın kendisi.
Canlıların efendisi.
Bir varmış bir yokmuş misali masallar da kalır hatıralar