Sevinçte, kederde de, pınarı bir çift gözün
Çok yoğun duyguların, hüzün koydum adını…
Hangi şafakta bülbül, güle geçiyor sözün
Gonca dan ayrılığın, hüzün koydum adını.
Kuşları büzüştüren, keskin soğuk ayazın
Göçe kalkmış kuşların, çığlığı son avazın
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta