Çocukluğum,
Hâlâ bir yanımın çocuk kaldığı ruhum
Gülmek sonunda hüzünü anımsattı
Bilki gönül koydum.
Yani ben, benliğimi unutacağım
Ama yinede anılar sığacak hafızama
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta