Gitmese ya şu sevilenler...
Ne var da gidiyorlar sanki?
Nasıl kıyabiliyorlar bu yalınca sevdalara,
Parmak uçlarına kondurulan dudaklara?
Bedenen bağımsızlığa koştuğunu düşünenler;
İşte aldık topumuzu yine önümüze,
Sürüyoruz dünü dünden bu günümüze,
Zamanın olay yerinde kalması gerekirdi halbuki
Sırtımızda kaldı, bulaştırdık elimize, yüzümüze
Devrederken görevi ay güneşe, gündüze
Umut yürütür bizi
yine ve yeniden
asla görmek istemediğimiz sokaklarda
Bir gün öyle bir şey olacak ki
bir baba yorulmadan
ve elleri nasır tutmadan
At lan şu çuvalı sırtıma
Ulan kimin sırtı bize yuva olur
Şunun ağzını sıkı bağla
Yükümü taşırım ben bırak
Bin bir çuvalın izi var sırtımda
Bir gün giderken
Bu güzellikler
Ve acılar mezrasından
Keramet yüreğindeydi desinler
Bir gün uyanacakken
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!