Hüseyin Akçam Şiirleri - Şair Hüseyin Akçam

Ayvaz gecelerin,
Avaz yolcusuyum
Dilim sussa da
Yüreğimi susturamıyorum.
Duramıyor oldum,
Geceyle gündüz sensizim,

Yalnızlığımın yalnızlığındayım bugünlerde;
Ne bir dağın uçsuz bucaksız heybeti,
Ne insanoğlunun sahte gönül serveti,
Ben bende yaşıyorum, sorgusuzluğu içimde

Dalınca bir ince gül gördüm,

Bir sandal oldum hayat bağında,
Kürek çektim varamadım vuslatın ağına,
Buzdağıydı görünmezliğin öteki yüzü,
Çek dostum kürekleri belki yakındır yeryüzü,

Beni benden alan bir ayışığın da

Bİ-ZEBAN

âli-cenab idi yüreği hep suskun bildiler
Haykırışını aşüfte-hal/dekiler hiç görmediler
bî-zeban değildi oysa maviliği,hiç sevmediler
dil-rubaya,dilfigar Enver-i yola hiç gelmediler

Eyy’An/kara;

Senin mi bahtın kara?
Sende durduğum için;
Benim mi?

Su misali düşlerde,
Hüzzam bir melodinin
Son notasının içinde
Kırık dökük ne varsa,
Dokunuyorum her teline,
Ne yağmur misali gözlerim,

Bir gecenin içinde kaybolmuş bekliyorum
Senden önce ağırlamış beni soğuk odam
Ayazın esintisiyle titreyen perdelerim
Duvarlara vuruyor sensizliği gölgelerimin

Sana neler biriktirdim yüreğimde bir bilsen

EMİNLİK BENİM KÖYÜM - (2)

Bir bozkır türküsü gibidir benim köyüm
Sen benim ekmeğim kokladığım çiçeğimsin
Eminlik özlem kokan gecelerine hasretim
Sen benim hüzün kokan neşem, canım sevdiğimsin

Sukutu ziyan ettim can dediğim yanlara,
Anlamak ve anlaşılır olmak menfaatmiş onlara,
Bakışlara koy/verdim Gülizar-ı saltanatımda,
Can dilendim, vuruldum dost dediğim soframda;

Arzu

Bu sessiz gece yine sevdiğim
Rüyamda seni gördüm
Oturmuş beni bekliyordun
Gözlerime bakıp sanki gel diyordun