Kalbimi soruyorlar bana
Kalbimi... eşittir yüreğimi
Elim yazabilir
Dilim söyleyebilir
Yüreğim kendini anlatabilir mi?
Kadın mı Kadın
Yağmurlu sıradan bir akşam-mıydı
bu akşam İstanbul ?
Geçen yıl Nisan ayını anımsatan rüzgârı olsada, ince narin düşen damlalar, can yakmıyor hisler konduruyor, uyanışı temsil ediyordu nazarımda..
Taze gelin beli kıvraklığı ile kâh es geçiyor bedenimi,
Birlikte yaşlanabilir miyiz
Sevgili Günlüğüm lütfen lütfeenn ✍🏻
Bu yaşa geldiğimiz on yıllar dolu aylara, günlere bakınca ne kadar da şanslı olduğumuzu görüyorum ve her defasında yeniden yeniden şükrediyorum. Sen de şükürler ediyor musun birlikteliğimize?
Evet dediğini duyuyor gibi değil, duyuyorum adeta. İçimdesin, yüreğimde öyle bir yerdesin ki kimsenin çalamayacağı kapıların berisinde. Kalemi elime aldığımda ise heyecanlanıyor yanımda beliriveriyorsun. Seni gidi şirin huzurlu kimlikli şey seni.
Kimsenin etlisine, sütlüsüne karışmayan ağaçtan yapılmış siyah bel destekli sandalyede hemen şuracıkta işte, şuracıkta oturuyorsun farkındasın değil mi? Senin dönüpte sandalyeye bakan gözlerini yerim yerim💫
Kendini görmek mi istiyorsun şimdi?
Nasılını, nedenini bilmem;
Gece olunca,
Sıyrılıyor ruh bedenden;
Şiirler kopuyor yüreğimden,
Yetişemiyorum...
Merhaba Sevgili Günlüğüm✍🏻
Ne güzel bir gün, bugün. Bizim için ne kadar özel.
Çiçeği burnunda taze gelin edasıyla, yeni bir yaş daha kollarını açtı kucakladı tüm görkemiyle bizi şükürler olsun. Yolumuz güllük gülistanlık inşAllah.
Dün, bütün gün rahmetli anneciğimi ve anneciğimin bana olan hamileliğini düşündüm. Acısına ortak oldum. Annemi çokça özlediğimdendi sanırım bu duygu.
Sonra işte ak saçlar ile kara saçlar arasında bir ayrışma, bir sürtüşme yaşandı diyeceğimi düşünmüş olabilirsin
sevgili günlüğüm✍🏻 ikinci bölümü dikkatli okuduysan, ama yok olmadı…
Sulh içinde yaşıyorlar, ne de olsa ak saçlar başımın öz be öz sahibi.
Kuyruğunu kıstırmış kedi gibi kimi zaman siyah saçlar…
Kimi zaman şımarık; tanıyorlar kokusundan boyayı… Az da olsa ak çıkan saçlara istinaden o boya buraya gelecek diyerek mağrur ve kibirli ayak vuruyor, diş biliyorlar aaaaa gördün mü sen sevgili günlüğüm ben de yazarken, sezdim sizi gidi, sizi gidiler.
Gecenin üçü olmuş neyin derdindesin kalem desem, seslensem kalemime; gölgenin, cevabını verecek diye endişe etmekteyim!
Sen gölgeni gördün mü hiç sevgili günlüğüm?
Efendim?
Hayır mı?
Üzülme göremediğin için emi,senin gölgen kalemim…
Cevabını bildiğin soruyu sormak,
Kalbe elem mi, gam mı?
Her şeyin farkında olmak
Bombalar susunca, sırtlanacağım mutluluğu
Elimde değil değişemiyorum;
Tüm bu yazıların sahibi, beni
Merak ediyorlarmış..
Sorup bakıyorlarmış goglea’dan
Kimim, neyim?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!