sunulmuş gibiydin bir altın tasta
hiç mahrum değildin şekli biçimden
güzelliğin beni ederdi hasta
höst demek geçerdi bazen içimden
anan giymen için bir şal örünce
ve hoş olurdu göz rimel sürünce
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta