Gözbebeklerimde yüzünü,
Mısralarımda izini gizlemeğe çalıştığım.
Daha varlığını duyumsayamadan,
Yokluğuna alıştığım.
Hoş geldin...
Biliyormusun
Kaç gece gökyüzüne çizdim resmini.
Kaç karanlık geceyi gözlerinle aydınlattım.
Yokluğun bir karabasan gibi çöktükçe ruhuma
Kaç gece tepeden tırnağa hasrete battım.
Biliyormusun
Kaç parlak yıldıza verdim adını.
Ve dua ettim,
Kayıp gitmesin, senin gibi yitmesin diye.
Ona rağmen,
kaç yıldız kaydı da gözlerimden
Kaybolup yitti ruhuma benzeyen kara gecelerde
Şimdi sen döndün.
Geri getirdin diğer yarımı
Boynu bükük bir karanfil gibi bırakıp gitme
Soldurma sana dair umutlarımı.
Beni bir daha, sensizliğe mahkum etme.
Yine bir alacaşafağa karışıp yitme
Beni yakma.
Ne olur götürme seni benden,
Yaş olup gözlerimden akma.
Beni
Hasretim depreştiğinde
Yıldızlara bakmak zorunda bırakma.
Hoşgeldin.
Varlığına doyamadığım, bakmaya kıyamadığım
Ne dostum, ne kardeşim, ne sevdam sayamadığım.
Tüm bunların ötesinde olan.
Ve hiçbir kalıba koyamadığım.
Ruhumdaki kaos.
Hoş geldin.
Kayıt Tarihi : 4.9.2002 16:43:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!