Yıkılması imkansız duvarlar ördün aramıza şimdilerde
Şiir oldun kâğıtta birer birer döküldün kaleminden hep sevgi dolu her zaman aşk doluydun bir şarkı oldun dilinden düşmeyen bulutlardan toprağa can veren yağmur oldun ateştin içimde hiç sönmeyeceğini düşümdüğüm kendi ellerine söndürdüğün hasretle özlemle gözlerine bakacağım günü beklerken aldın elimde olan tek mutluluğumu şimdi sen mutlumu kalacaksın benim mutauzluğumla şimdi sadece diyeceğim tek şey kaldı sana HOŞCAKAL.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta