Yıkılması imkansız duvarlar ördün aramıza şimdilerde
Şiir oldun kâğıtta birer birer döküldün kaleminden hep sevgi dolu her zaman aşk doluydun bir şarkı oldun dilinden düşmeyen bulutlardan toprağa can veren yağmur oldun ateştin içimde hiç sönmeyeceğini düşümdüğüm kendi ellerine söndürdüğün hasretle özlemle gözlerine bakacağım günü beklerken aldın elimde olan tek mutluluğumu şimdi sen mutlumu kalacaksın benim mutauzluğumla şimdi sadece diyeceğim tek şey kaldı sana HOŞCAKAL.
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta