Hoşça Kal İstanbul Şiiri - Fikret Kuşçuoğlu

HOŞÇA KAL İSTANBUL

Ela gözlü bir kadını sevmiştim İstanbul
Yüreğini açmıştı bana.
Çaresizliğini, yalnızlığını sevmiştim.
Nemli gözlerini,
Islak kirpiklerini,
‘Ben buyum’ deyişini sevmiştim İstanbul

Aşüfteliği Beyoğlu,
Güzelliği Boğaziçi,
Bir yanı Ayasofya,
Bir yanı Sultan Ahmet,
Tıpkı sana benzeyen
Bir kadını sevmiştim İstanbul

Oysa şimdi,
Sürgün oldum bu şehirden
Bir çılgın rüzgâr kopardı,
Aldı götürdü umutlarımı.
Hasret dokudum geceleri
Hasret ördüm şafaklarda
Deli dalgalar sürükledi beni kıyılarına,
İçimdeki metrobüsler çoktan devrildi
Darmadağın oldu istasyonlarım.
Nice gülkurusu rüyalar gördüm her gece
Nice mutluluklar yaşadım gizlice
Nice hüzünler kemirdi yüreğimi
Nice zır deli şafaklarda ağladım
Sen yoksun diye..

Saksıdaki çiçekler ağladı, boyun büktü hep
Menekşeler ağladı,
Su ağladı,
Toprak ağladı,
Ben ağladım,
Gözlerim ağladı geceler boyu…
O kadın, o kadın yok şimdi
Kal desen de kalamam artık
Helal et hakkını,
Hoşça kal İstanbul, hoşça kal