Gözleriyle boncuk boncuk bakarken
Bir bakışın beni benden alıyor
Ellerini kaldırıp, al beni derken
Bir gülüşün beni benden alıyor.
Ne dert kalıyor ne de bir tasa
Yanında insan huzur buluyor
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
