Horoz Şiiri - Kasım Kobakçı

Dedim, yüce bilge kişiye,
Yok mu, lezzetli bir horoz,
Terledi, alnının çizgisi,
Söyleyemedi, ne var ne yok...
*
Bana bakmaktan, kaçındı,
Yutkundu, yutkundu sustu,
Saygısızca, bir de geğirdi,
Yani dedi, horozum yok...
*
Ey, nazlı gelin kızım,
Duydum, seni eli açık,
Sende, horoz yoksa bari,
Yok mu, besili bir celfin.
*
Dedi vardı, akrabam yedi,
Akrabam da, kurnaz idi,
Ondan da, ümit tükendi,
Yani dedi, horozum yok...
*
Dolaştım, yaşlı amcayı,
Bulamadım, evde değildi,
Ben de, eşine sordum,
Eşi, dilini yuttu.
*
Ne orada, ne burada dedi,
Kocasından, söz etmedi,
Başını, yere eğdi,
Yani dedi, horozum yok...
*
Israrla, bir horoz diye,
Gittim, yaşlı teyzeye,
Teyze, yok mu sende horoz,
Yaslandı, şöyle arkaya.
*
Dedi vardı, çocuklarım yedi
Kurnaz yedi, gelincik yedi,
Horozum var, diyemedi,
Yani dedi, horozum yok....
*
Geldim, hoca efendiye,
İsteğim horoz, çıktı dile,
Yüzüme, tuhaf bir bakış attı,
Hocanın eşi, seğirtti.
*
Beni, bir süzdü dikkatle,
Dedi, hocanın evinden,
Horoz, eksik olur mu hiç,
Yani dedi, horozum yok...
*
Hem piliç, hem horoz büyütür,
Yavrularına, isimle seslenir,
Yakın akrabamda da,
Kalmamış, eski hevesler.
*
Dedi vardı, çok önceden,
Çoluk çocuk, kurnaz derken,
Bitti, yerken içerken,
Yani dedi, horozum yok...
*
Ondan sordum, bundan sordum,
Gayrı ben de, çok yoruldum,
Çok yaşasın, yaşlı kadın,
Ben horozu, onda buldum.
*
Dedim, bana horoz gerek,
Dedi, evladım ah ne demek,
Dedim, yüzüne gülerek,
Ömrün olsun, kutlu olsun,
Ömrün olsun, kutlu olsun...