Hikâye Şiiri - Halil Kumcu

Kalbimde eski ezgiler,
Yankılanır sessizce.
Bir hayalin ucundayım,
Tutunamam hiç kimseye.

Her adımda bir veda,
Her bakışta bir hüzün.
Geceler sırdaş oldu,
Gündüzler sanki sürgün.

Rüzgâr bile halimden,
Anlamıyor, ne fayda?
Sözcükler küskün bana,
Kalemin titrerken hâlâ şuramda.

Gözlerinde kaybolsam,
Bir ömürden vazgeçsem...
Yine de sen bilme beni;
Ben böyleyim, istemem.

Zaman alır götürür,
Düğümlenir zulamdaki.
Senli düşler küllenir,
Ateşi dinmez, hasret içimdeki.

Bir gün bir çiçek solar,
Kimsesiz bir pencerede.
Ben de öyleyim ,
Unutulmuşum boş bir çerçevede.

Biter bir gün bir hikâye,
Başlamadan daha ilk başında.
Bir yürek yalnız üşür,
Kırdığın her bir satırda.

İnan ki ağlamadım,
Yalnızca sustum, bilesin.
Bazı gözyaşları vardır ki görülmez;
Sadece içe süzülür, peşin peşin.

21 Nisan 2025 / Pazartesi / Ankara