İç çocuğun prizması -1
içinde unuttuğun içimin iç kafiyesinde ağlar şair
bir sancı seciyelenir yazamadıklarımızda
sözsüz sanatlar anlatır meramlarımı
aslını kaybeden bir asrın mecnunluğuna oynar kaderim
uçuşturur bizi sızılar
ben aşkı bir üveyikten satın aldım,yaşım onaltı
o zamanlar bakır rengindeydi dağlar
daha şıvan düşmemişti böğrüme
daha deli deli esmemişti ruzigar
kalbim acıya düşmemişti
sanırdım bütün ırmaklardan koşacaktım
Devamını Oku
o zamanlar bakır rengindeydi dağlar
daha şıvan düşmemişti böğrüme
daha deli deli esmemişti ruzigar
kalbim acıya düşmemişti
sanırdım bütün ırmaklardan koşacaktım
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta