Hiçlik Şiiri - Seyrani Göl

bir adım attım
benliğimin eşiğinden dışarı
gölge bile etmedi ardımdan

hiçlikte yıkandı ruhum
rahmet gibi indi sükût
ve içimde,
bir nur parladı yokluğun tam ortasında

ne ben kaldım, ne sen
ne dün, ne yarın
sadece
bir anın hakikati
incecik bir sır gibi asılı zamansızlıkta

tutunmak istedim
ama elim doluydu
dünyaya ait boş sevdalardan

çözdüm bağlarımı
nefsin düğüm düğüm iplerinden
sildim ismimi kalbimden
ve bıraktım,
ben dediğim her şeyi

orada
hiçliğin en derin yerinde
sadece bir hakikat doğdu içime:
kendimden geçmekmiş
en hakiki buluşma
en büyük var oluş
S.GÖL